Home
Mien meetje Marcella
- Gegevens
- Categorie: Uncategorised
- Gepubliceerd: maandag 25 februari 2013 21:54
- Hits: 5949
Ewel, menschen,
ke gon ik nog e kir e woordje plassairen zi.
J' et azo van die Ostensche volksfiguren, die in hail 't stad gekend zien, oftewel bie name, oftewel deur under stoten dan z'uutgestoken en.
En 't is nie omdan ze azo nie gekend zien, dan 't dovoren gin schilderachtige figuren kannen zien, owo?
En 't is dovoren dank ik junder e ki wiln verteln over mien meetje Marcella. Osse joenger was was z'ol goed gekend en ook schilderachtig want (mor ik woaren ton nog nie geboren wi) z'ield zie café an de kanten van Petit Paris.
En meetje Marcella was e klain, mager wuuvetje, mor otter in eur café ain boel begost te zoeken, of begost te vechten, en 't mocht e vint lik e boom zien wi, je kraig e pak slagen van meetje Marcella en je vloog buuten.
En de moandagachtenoene ton, mochten d'oede vintjes uut de Gottschalk ton voe niet e portootje kommen drienken bie eur, want ze was wel e filantrope.
Mo 'k gon nu e kir e stik in de tied veruut spriengen, no de tieden dank ik zelve meegemakt en, de tieden da mee Marcella (tusschen aksjes, 'k zeggen hail de tied "mee" omda ze me dopmee was) ol e goe stik oeder was.
Ze weunde zie ton in e stratje vlak tegen 't oed ospitaal, en gelik dajje sebiets go zien, ze kost gin betere plekke gekozen en.
De reden worom dank da zeggen was omda mee Marcella echt zoe een "ingebeelde zieke" was.
Si, 't wuuvetje gieng mor in de gazette moeten lezen over e nieuwe ziekte dan ze gevoengen aan en ze giengt em en.
En aa ze moeten wiln een apothekerie openoeden, ze giengt ook kunnen, want z' aat doar e kasse stoan, tsjokkende vul met medicamenten, en omme doar ton giengen en me zein "Ho, mee, ik en zair in me kop, of ik en ier jukste, of 't kittelt doar", giengt da ton "Aa, wacht e ki, 'k en dor e twa goeds voren", en ze dijt ton eur kasj' open, en waffer stienkerie dajje ton dikwils mocht pakken van eur, 't aa gin name....
Z' aat dor in eur fameuze kasse ook oltied e bottel stoan, en dat aitte "Calmamadou" of zoe e twadde, si, da smakte zoe bitter of galle, en meetje Marcella droenkt da lik e teusje woater, want z'aat oltied de kwiek of de kwak, of 't schilde nie vele.
Ja, de dokteurs aan an eur ook e schone kluute verdiend wi, want van osse e twa voelde die eur nie anstoegt liet ze de dokteur kommen ee, 't kwaamt zelfs zoe verre dat de dokteur e ki zeit tegen me maa "'t zien lege cachetten met blomsuuker derin dank eur vorengeschreven en, want 't is ol inbeeldienge".
En otter ton e dokteur was die eur nie mi geloofde (en 't en der azo e poar gewist), ze pakte ton een andern ee.
Mo nu, mien paa, da was ook zoe e menschenkloter ('k vragen m' of otten dat an niemand deuregegeven et ), en zeiten ton tegen eur: "zeg, mette, ejje gin zair in je viengers van je lienkschen and en dikwijls e bitje miserie van ze te plooin? Want 'k en in de tilleviesje gezien dat dat e taiken is datter e kleppe in jen erte nie mi werkt". (Of nog geliek wa van zuk soorte zaiverie datten uut ze botten sloegt).
"Be jaak, Staftje, zei ze ton, nu dajje da zegt, 't is lik ol e weke dank da voeln", en ja, je mocht der zeker van zien da 's anderendaags de dokteur an eur deure stoegt ee.
En osse ton van de dokteur e wup gekregen aat, of de dokteur aa gelachen met eur, de noaste ki da me paa dor giengt wast ton van "je godverdomsche roste niewairt, jet were met me kloten ant speeln gewist ee", en mien paa aat ton nateurlijk de grotste leut' ee.
Mo, 't problaim is ton ook, ojje zoe e mens ziet, op de deur geloven ze je nie mi en j'et ton e kir e twa die echt serieus is, en ja......
En dat ister ook wat datter met eur gebeurt is, ol met e ki ziek worden, en e kart loater was ze weg van een ertaanvol.
RIV meetje Marcella.
Den Ertelijken.