’t Was ie die, biena altied op witte kloeffen of mit kajuutten an zien voeten,de muziekrollen op dun orgel legde en dikkels ook os dun aisten op de dansvloer kwam.
Ju was ie nie tu groot, mo vriendeluk en oltied mit un glimlach op zien lippen en deur iederain gern gezien. Sara was, os u pasgeboren kiend te vienden geleid en in u waishuus ogenomen toe da de famielje Pieters hum opgenomen hed.

Ostun joeng was giengtun ie no du Vannesteschoole en loater kwamtun ie in de zoale voe de glazen te wasschen, de tafels of te kuusschen en de groend te dwillen. Osten wa oeder werd hetten de joenge gasten lairen danzen . In tbegun was da wel roare datten die joengens lairde danzen mo de menschen woaren da rap geweun.
Ju was ie un plezanten die oltied lachte en veel pluzzier makte. Ostur op ’t visscherskwartier muziek gemakt werd was Sara ur oltie bie. Ook ostur un stoet uutgieng was Sara dun airsten om de joengens en meisjes op te trommelen om mee te goan en om dansend orm in orm voor te goan. ’t Was ook ie die, op du diezedag van karnavol dun avund van de caféboazen organiseirde  en mit under van café toe café trok. Ju was ie du man van leute en pluzier en ook de keppe van ol de viswuuvetjes die op du vissemart stoenden, want jielpt ie bie het kuusschen en fielairen van de vis en  jielptie under ook mit het opkuusschen van under vistafel en twegdragen van dun ofvol. Ju kost ie ook nie noaloaten un viswuuvetje vast te pakken om u roendje te danzen, zelfs zoender muziek.

Jaad ie de name van Sara van Swanses of Sara van tkeuntje of simpelweg Sara, want niemand kensen zien echte name.
Gelik veel andere ostendsche figuuren is tun ie ook vertrokken in olle stilte en dur ziender mo wainiog die da vertrek hen meegemakt.Wu peinzen wiender nog dikkels an hem.